wieczorami zaczynamy tęsknić za przeszłością, wspominamy najmniejsze szczegóły, gesty, spojrzenia i rozmowy. przypominamy sobie ludzi, którzy obiecywali, że będą na zawsze a przeminęli bez powodu. czas tak cholernie zmienia wszystko, jeszcze rok temu cieszyłam się z tego co mam, z ludzi u których zajmowałam pierwsze miejsca w sercu, wtedy nie potrafiłam zdać sobie sprawy, że to może się zmienić, że możemy stać się dla siebie nikim. dziś? to wszystko stało się obce, nie poznaję już tych ludzi, którzy nauczyli mnie tak wiele. to tych ludzi, których wtedy mogłam nazwać przyjaciółmi dzisiaj mijam na ulicy, spoglądając sobie prosto w źrenice, szukając wyjaśnień na to, co stało się z tym wszystkim co nas łączyło.

Już wcześniej wpadłam na to przy jakiś rozmowach z innymi, że nie umiem się już zupełnie odzywać, że nie umiem rozmawiać ani gadać i że wolę bardzo chętnie nic nie mówić.

Każda droga w pewnym momencie się rozwidla , wybieramy różne drogi , myśląc że kiedyś się spotkamy widzisz jak ktoś coraz bardziej się oddala , to nic jesteśmy dla siebie stworzeni w końcu się spotkamy

"Nie chcieliśmy takiego zakończenia, chcieliśmy żyć... Ten świat nie ma miłości, ten świat umiera, ten świat na nas nie zasłużył, dlatego musimy odejść... Nasza historia już została opowiedziana, my odchodzimy, a wy zostaniecie... Zabijacie się powoli sami o tym nie wiedząc... To wy jesteście salą samobójców."

Nie zasługuję wcale na medal, sama się w tym gubię, bo nie mogę już wykrzesać tego, czym się cieszą ludzie.

Uczucie bycia przegraną- wraca falą wybuchu atomowego. Powoli staję się już na nie obojętna.

Nie mogę oddychać.

Nie czułam wtedy nic, ale teraz się boję. Dzisiaj zdycham ze strachu, wiesz to jest chore. Znikam wchłonięta przez kosmos to jakieś fatum, chcę iść prosto ostatni raz poczuć zapach kwiatów, ratuj.

To dziwne, czy wiesz? Otacza mnie noc. Ktoś, odchodząc zabrał ze sobą niebo.

Nie wiem, czy kiedykolwiek tak się czułeś. Jakbyś chciał przespać tysiąc lat.Albo po prostu przestać istnieć.Albo nie mieć świadomości, że istniejesz.

Nie ważny jest opis miejsca i daty ważne że wokół same wariaty ♥
.
.
takie tam otwieranie coca-coli :D + oczywiscie filmik naszego autorstwa. ;) 

Są momenty kiedy uświadamiasz sobie że każdy, dosłownie każdy ma cię gdzieś, że nikogo nie obchodzi to co teraz robisz, jak się czujesz czy chociaż jaki kolor bluzki masz obecnie na sobie. W tych krótkich chwilach widzisz jak bardzo naiwni potrafią być ludzie, w tym też ty. Czujesz, że coś się zmieniło, tylko nie tak jak dotychczas tym razem to zmiana na gorsze. Ale po chwili to znika. I znów jesteś gotów wierzyć we wszystkie puste słowa, i pozytywnie odbierać wszystko co cię otacza.Głupie.

I do jutra byłabym martwa, kurwa, przyżekam. Chyba to zrobię, bo jutro nic mnie nie czeka.

To jest problem wiesz, dusi mnie wszechświat chcę złapać oddech lecz brak tu powietrza.

Rzygam wszystkim. Wszystko wszędzie. Nie ufam, unikam, nie lubię, nie chcę. Nic lub cokolwiek. Umysł przesiąknięty tragedią.

Znowu to samo, muszę ściągnąć rolety z okien wpuścić trochę światła. I znów udawać, że jest dobrze, a nie jest dobrze od dawna. Wczoraj w nocy nie spałam, która to noc z rzędu? I ile to jeszcze potrwa zanim zgaśnie to zło w sercu?

Jest taki moment, w którym zaczynasz widzieć trochę inne rzeczy, trochę więcej.

Taka tam nutka na noc.  *,*

Tulisz się przy oknie, to w mojej bluzie Ty
Uśmiechasz się do mnie zupełnie jak kiedyś
Zapiszemy to do wspomnień , chodź kochanie do mnie
Jesteś moim jointem , rozpalasz mnie ponownie♥ 

Wychodzę z domu, nigdy nie wiem co mnie spotka, muszę przejść się, złapać oddech i mogę co noc tak, bez celu iść po prostu.

Twoje oczy trochę smutne, chyba patrzą prosto w moje i nic nie mówisz znów, ja milczę też, ale oboje mówimy "Chyba chcę, lecz wybacz, wiesz, trochę się boję".

Nie mam pojęcia, co się stało ze mną. Coś zamieniło światło w ciemność.

Jest tylko jeden świat, jeden cel, jeden tlen.

I nagle nienawidzisz siebie, nienawidzisz się z całego serca choć jeszcze przed chwilą czułeś się fantastycznie, czujesz że nie masz nic , nie masz nikogo, jesteś nikim.

Nie myślcie, że jestem nieszczęśliwa. Cieszę się, że myślę. Myślcie, że się cieszę.

- Wiesz, czasem wydaje nam się, że kogoś znamy, a on całkowicie nas zaskakuje. Robi coś kompletnie nieoczekiwanego i nagle zdajesz sobie sprawę, że tak naprawdę nie znasz nikogo. Absolutnie nikogo.

Czuję, że mogę rozpaść się na kawałki pod naporem wszystkiego, co niosą mi życie i perspektywa śmierci. Czuję, że umieram z samotności, z rozpaczy, z nienawiści - ze wszystkiego, co może mi zaofiarować ten świat. To jest tak, jak gdyby każde przeżycie wypełniało mnie niczym balon, ponad granice jego wytrzymałości.

– A jak pani sypia? – Różnie. – To znaczy jak? – Nie mogę zasnąć, nie mogę się obudzić.

Kiedy nie wiem co ze sobą zrobić, robię kolejną herbatę.

A teraz, już prawie o północy pierwszego dnia, wciąż nie śpię, łamiąc swoje postanowienie, żeby kłaść się wcześnie - opóźniam sen, żeby odsunąć nieuniknione nadejście jutrzejszego ranka. Jeszcze jedna próba ucieczki.

Czuję się jakby mi się śniło to wszystko i pewnie o tym śniłam nie raz.

Na popękanych asfaltach bije moje serce.

A dzisiaj macie sami, świat wypchany planami, aż do dnia i nocy i godzin z minutami.

Jak to nazwać, kiedy chce Ci się płakać, a nie możesz? Kiedy roznosi Cię gniew, ale jesteś spokojny? Kiedy smutek rozrywa Ci serce, a mimo to, wciąż się uśmiechasz?

Nie lubię mówić o swoich problemach. Zazwyczaj i tak nikt ich za mnie nie załatwi. To po co ? Żeby usłyszeć: ,,Nie martw się jakoś to będzie" ? To sama to sobie mogę powiedzieć.

Czuję się jak nic.

Chcę wiosny. Lżejszych kurtek, cieplejszych i dłuższych dni, lodów, jazdy na rolkach, wszechobecnej zieleni. Czegoś nowego. Cieplejszego.

To co Cię dręczy, zakopujesz głęboko i myślisz, że tego nie ma? To czemu nie śpisz?

Bo widzisz, najgorszą samotnością nie jest ta, która otacza człowieka, ale ta pustka w nim samym.

- Wierzy pan, że po śmierci będzie lepiej? -Oczywiście, że tak. Tylu tam poszło i jeszcze nikt nie wrócił, to musi być tam lepiej.

Znasz to uczucie, że jesteś w jakimś miejscu i pytasz sam siebie, co tu robisz? Ze mną jest tak cały czas, skręca mnie, żeby sobie pójść. Z każdego miejsca, w którym jestem, do innego. To nie ma końca.

Czy miałeś kiedyś ochotę uciec stąd, ale jednak tkwisz tu dalej choć wiesz, że to błąd?

Bo nie ma we mnie nic i nic nie jestem wart, a czerwień mojej krwi, to tylko jakiś żart.

Byłoby miło, gdyby było.

Wkurwia mnie,że urodziłam się w tym pokoleniu i muszę to wszystko znosić.

Są dni, które wydają się być szczęśliwe. Są dni, które wydają się być najgorsze na świecie. Są także dni, takie jak dzisiaj, w którym nie mam żadnych odczuć, po prostu żyje i nie wiem jak się dzisiaj czuję.

Większość ludzi nie umiała zapamiętać jej twarzy. Kiedy przestawali na nią patrzeć, nie potrafili opisać, jak wygląda.Miała raczej nietypową urodę, lecz mimo to charakterystyczne cechy nie zostawały nikomu w pamięci. Do tego właśnie dążyła Aomame. Robiła to od dzieciństwa, chcąc się chronić przed światem.

Wyjdź z domu, spokój znajdź w powietrzu, w deszczu.

Ja jestem zawsze otoczona smutkiem. Ja zajmuje się smutkiem. Może to uczucie nie dominuje, ale jestem w smutku zatopiona. Kiedy jestem sam na sam ze sobą, to na pewno ogarnia mnie melancholia i z refleksją patrzę na otaczającą mnie rzeczywistość, na przemijanie. Smutek przeważa w mojej nastrojowości.

Nienawidzę tego uczucia, gdy nagle czujesz się przygnębiony. Bez żadnego ostrzeżenia, bez oczywistego powodu. Po prostu to się dzieje. Czujesz sie pusty i beznadziejny. Czujesz się zmęczony. Tak, jakbyś już nigdy miał nie ruszyć na przód. I kiedy ktoś pyta Cię: "Co jest nie tak?", nie potrafisz odpowiedzieć, bo nic nie przychodzi Ci do głowy. Wtedy zaczynasz nad tym myśleć. I w tym momencie po prostu zdajesz sobie sprawę, jak dużo rzeczy jest nie tak.

To ten stan, kiedy sama nie wiem, co się we mnie dzieje. Z pewnością nic dobrego .